Acne vulgaris su najčešća kožna bolest koja zahvata lojne žlezde. Pojavljuju se na mestima na kojima su lojne žlezde najbrojnije – čelo, obrazi, brada, leđa, ramena i nadlaktice.
Gotovo 80% populacije u jednom periodu života ima akne. Tokom adolescencije češće su kod muškaraca, a u odrasloj dobi kod žena. Pojavljuju se podjednako kod svih rasa.Prve akne se mogu pojaviti već u novorođenačkoj dobi kao posledica uticaja majčinih hormona na lojne žlezde – one uglavnom spontano prolaze.
Blaži oblici bolesti traju oko 4-5 godina, teži oko 10-12 godina života.
Glavni patološki proces u nastanku akne odvija se u pilosebacealnoj jedinici. Nju čine: dlaka sa svojim ovojnicama, lojna žlezda i mišić podizač (erektor) dlake.
Četiri su osnovna mehanizma nastanka akni:
To je prekomerno lučenje sebuma. Fiziološki, lojne žlezde luče masnu supstancu poznatu kao sebum, koja služi za podmazivanje kose i kože.
Hiperkeratoza (ili hiperkeratinizacija) je zadebljanje spoljnog sloja kože (stratum corneum). Neredovno ljuštenje mrtvih, rožnatih ćelija kože (korneocita) blokira kanal lojne žlezde i narušava ili prekida izlučivanje sebuma.
Kada koža proizvodi višak sebuma (seboreja) i mrtve ćelije ostanu na koži (hiperkeratoza), oni se mogu nakupiti oko folikula dlake i zajedno stvoriti mekan čep. Taj čep može izazvati oticanje zida folikula i stvaranje zatvrenog (belog) komedona ili, ako je čep blizu površine, otvorenog komedona (mitesera).
Bakterije koje obično bezopasno žive na koži (propionibakterije) se gomilaju i mogu potom kolonizovati začepljene folikule, izazivajući papule, pustule, nodule ili ciste.
Posledica je crvena i zapaljena koža. U težim slučajevima akni, zid folikula puca u kasnoj fazi zapaljenja. Lipidi, masne kiseline, korneociti, bakterije i fragmenti ćelija se oslobađaju, izazivajući dodatna duboka zapaljenja u okolnom tkivu.
Bulevar umetnosti 13, Stan 2